De nieuwe generatie medewerkers zit boordevol ideeën, is gemotiveerd, enthousiast en wil graag aan de slag, maar heeft naar de mening van de gevestigde orde ook aardig wat noten op de zang. Zo willen ze veel vrijheid, er moet ruimte zijn voor plezier, ze willen wat te zeggen hebben over de invulling van hun eigen functie en rol, ze willen effectief samenwerken en ze zitten niet te wachten op ellenlange vergaderingen. De gevestigde orde kan dit gedachtengoed uiteraard in meer of mindere mate volgen, maar vraagt zich wel af hoe dit dan in te vlechten in de bestaande organisatie?
Want; vrijheid is prima, maar dan ook verantwoordelijkheid nemen. En hoe neem je de rest van de organisatie mee? Bij meer eigen regie zijn er duidelijker kaders nodig. Uit onderzoek is gebleken dat vergaderingen over het algemeen te lang duren en niet effectief zijn, maar hoe dan wel? Welke overlegstructuren kunnen ondersteunend zijn aan een nieuwe manier van werken? Op welke niveaus leg je welke beslissingsbevoegdheid? Hoe gaat besluitvorming in zijn werk? Moeten we ook wat met het fenomeen zelfsturing en zo ja, hoe dan?
In deze workshop spreekt Marije Schenkel-Bosma van Zuiderlicht over een besturingsfilosofie die ondersteunend kan zijn aan een nieuwe manier van samenwerken en inrichting van de organisatie, namelijk holacratie. Dit is een nieuw besturingssysteem om organisaties doelmatiger te laten werken. Op basis van gelijkwaardigheid, waarbij de governance op basis van spanningen wordt onderhouden.
Grote vraag hierbij is of holacratie aansluit bij onze psychologische verlangens en wat we bereid zijn op te offeren om de Next Gen binnen te halen en te houden?
